बरसणारा वेडा पाऊस ,चिंब भरून येणारे डोळे
आता सगळे काही शांत शांत होते .
कारण तू तेथे सावरायला नव्हतीस ना म्हणून. . !
तेंव्हा तुझ्या आसण्याने रडण्याला देखील अर्थ होता,
हल्ली तर आठवणींचा गुंता आणखीनच वाढतोय
अन असंवे पाण्यासारखी वहातात .
गालावरील ते थेंब तसेच नकळत विरून देखील जातात. . . . . !!
सगळे काही तुझ्या जाण्याने हिरावून नेले आहे.
सगळ सगळ ते दुरावल आता माझ्या पासून . .
फक्त माझ्यासाठी माझ्याकडे माझे दुख मागे ठेवून . . .
@ गजानन माने . १५. ०९. २०१३
No comments:
Post a Comment