जरी घडी घडी तु मला भिजवत राहिलीस
तरी मी किनार्याप्रमाणे कोरडाच राहिलो
तु मला परतणाऱ्या लाटे प्रमाणे सोबत दिलीस
त्या लाटेसोबत मला तुझ्यात विलीन व्हायचे होते.
प्रेमाने उसळू पहाणार्या तुझ्या त्या हृदयाला
मज हृदयात खोलवर कायमचे सामावयाचे होते.
मनातील गीत बनुनी तुझ्यासवे ते गायचे होते.
भरकटलेल्या गलबताप्रमाणे खोलवर जायचे होते .
आता एक अनामिक हूरहूर मनी तशीच राहुनी गेली
जी पहिली स्वप्ने मी ती किनार्यावरती तशीच विरली
@गजानन माने.
No comments:
Post a Comment